در اروپا، گسترش سریع ظرفیت های تولید ام دی اف ۳ میل تنها در اواخر دهه 1970 آغاز شد که حدود 10 سال دیرتر از ایالات متحده است. سهم ام دی اف در تولید مواد بر پایه چوب آلمان در سال 1994 8 درصد و در سال 1993 در سراسر جهان 6 درصد بود. تا سال 2000، انتظار می رود تولید MDF در سطح بین المللی پویا باقی بماند و سهم آن 14 درصد تخمین زده می شود.
در آلمان، تراشه های چوب نرم، برخی با پوست، طیف اصلی مواد خام عرضه شده به کارخانه های ام دی اف را تشکیل می دهند. گیاهان یک ساله مانند باگاس، بامبو، جوت و پنبه در حال حاضر در سراسر جهان برای تولید ام دی اف استفاده می شوند.
انرژی مورد نیاز برای دفیبره کردن 1 تن فیبر آترو تقریباً 200 کیلووات ساعت است و بنابراین یک فاکتور هزینه قابل توجه در تولید MDF است. به همین دلیل، تلاش می شود تا از طریق پیش تصفیه بیولوژیکی یا شیمیایی، مصرف انرژی در فرآیند هضم کاهش یابد.
امروزه ام دی اف با تمام سیستم های چسب مورد استفاده در تولید نئوپان چسبانده می شود: اوره، اوره ملامین و رزین فنولیک و دی فنیل متان-4،4′-دی ایزوسیانات پلیمری چسباندن در خط دمشی رایج ترین فرآیند چسباندن است. یکی از مشکلات کلیدی گیاهان MDF این است که زمان پرس دو برابر بیشتر از گیاهان نئوپان است.
ساختار الیاف متراکم و همگن، تنوع چگالی و استحکام مواد MDF منجر به برتری آن در پردازش در مقایسه با نئوپان و OSB و همچنین چوب جامد می شود.
یکی از اولین زمینه های کاربردی، MDF پروفیلی بود که می توان آن را مستقیماً روی سطح و لبه ها رنگ کرد. در طول سال ها زمینه های کاربردی متعدد دیگری مانند قطعات مبلمان با طراحی سه بعدی، کفپوش لمینت و استفاده در ساخت قالب اضافه شده است.
در مقایسه نئوپان، MDF و OSB بر پایه چوب، پیشرفت بسیار مثبتی برای MDF تا سال 2000 پیش‌بینی می‌شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.